بطور حتم شما به عنوان عکاس تجربه این موضوع را داشته اید که به واسطه شرایط نوری و استفاده از حساسیت بالا سنسور ISO عکس شما تحت تاثیر نویز قرار گرفته و روند تخریبی و تاثیر بدی بر روی عکس شما خواهد داشت .
خب حالا اساسا” ببینم نویز چیست و انواع اقسام آن چگونه پدید می آید.
هر یک از پیکسل های سنسور دوربین شامل یک یا تعداد بیشتری دیودهای حساس به نور بوده که نور ورودی به دوربین را به سیگنال های الکتریکی تبدیل کرده که این سیگنال ها در تصویر نهایی به صورت پیکسل های رنگی ظاهر خواهد شد و عکس ما را خواهند ساخت . اگر یک پیکسل مشخص به دفعات با همان میزان نور ثابت در معرض نوردهی قرار گیرد ارزش های رنگی تغییر نخواهد کرد اما تغییراتی به نام نویز در تصویر ایجاد خواهد شد. حتی بدون در نظر گرفتن نور ورودی ، با فعالیت های الکتریکی سنسور سیگنال های مزاحمی تولید خواهد شد که با بالا رفتن دمای رنگ میزان آن نیز افزایش پیدا می کند میزان رنگ نهایی پیکسل ها می بایست بیشتر از گستره نویز بوده تا قابل تشخیص باشد.
بنابر این ما می بینم در دوربین های فول فریم (FF) که سطح سنسوری بزرگتر نسبت به دوربینها کراپدار (APS-H و APS-C) دارند میزان نویز بمراتب کمتر بوده به دلیل گستردگی سطح سنسور احتمال برخورد پرتوهای نوری (فوتون ها) به دیود ها کمتر بوده و همینطور تراکم و جمع آنها در واحد سطح کمتر می باشد.
البته به یاد داشته باشیم که دوربین های دیجیتالی امروز از پردازشگرهای قدرتمندی استفاده می کنند و با استفاده از الگوریتم های خاصی بخوبی می تواند در مقابل این خطا ها و سیگنال های الکتریکی مقاومت کرده و پردازش سریع و معقولی را از خود نشان دهند .
نویز ها بطور کلی به دو دسته تقسیم می شوند
یکی نویز های رنگی یا همان (Color noise ) که در بیشتر مواقع پیکسل های ریز و پراکنده هستند و داری رنگ سبز و قرمز که با افزایش دمای رنگی میزان آنها نیر افرایش می یابد . دسته دوم نویزها نوری هستند که بصورت پیکسل های درشت تر و دانها های برفکی از جنس روشنایی و تاریکی یا همان (luminance noise) بوده که مراتب تاثیر تخریبی کمتری بر روی عکس ما دارند .